Sonbaharın renkleri

Sarı, kırmızı, kahveye bürünen doğada ağaçların, dalların, yaprakların uyanışı güneşedir. Kuşların, böceklerin, suyun uyanışı güneşedir… Sıcak günlere, canlı güneşin ışınlarına hasret başlamadan son demleri yaşamaktır hepsinin derdi. Yeşilden sarıya dönüşecek renkleri, sarıdan kırmızıya. Yaşlanmış yapraklar kendilerini boşluğa bırakmışlardır çoktan. Gözaçıp kapayıncaya kadar geçmiş gençlik ayları baharlarında, olgunluk dönemleri yorucu olmuştur yazın sıcağında. Yorgundurlar şimdi sonbaharlarında. O yüzdendir dinlenmek istemeleri ve o yüzdendir kendilerini bırakmaları bir bir suya, toprağa.

Bu güzellikleri görmek için yollara düşmenin zamandır artık. Doğunun, güneydoğunun zamanıdır… Mardin Ovası’nı izlemenin, Nemrut’ta Antiokhos’un ruhuyla güneşi izlemenin, Van Kalesi’ne tırmanmanın, Urfa’da Gümrük Han’ın koca çınarları altında domino oynayanlara katılmanın zamanıdır. Bolu’da yaylaların, Yedigöller’de, Erfelek’te yaprak denizinde yürümenin, Ayvalık kıyılarının, Emirgan’da çay içmenin günleridir. Yağmurlardan önce renklerin seli hüküm sürmektedir. Sonbaharın gümüş rengi düşmeden denizin, toprağın üstüne tadını çıkarmalı sarının, kızılın, kahvenin…

Eylül’ün nasıl geçtiğini henüz anlamadan Ekim’e geldik. Bu ay ‘antik kentler sular altında kalmasın’ projesinde Allianoi’ye yazdıkları mektuplarla birincilik ödülünü paylaşan Ayça Kaya ve Göksel Kuzhan’ın yazılarını yayınlıyoruz. Türkiye’nin yedi diyarından yedi yazarımız sonbaharın renklerini anlatıyor.