Sesim Kısılana Kadar Bağırmak İstiyorum

10 kilometrekarelik dünyada neden kendime bir yer bulamıyorum? Tepe taklalığın en saçma yerindeyim şu an. Nereden nereye yuvarlandığım hakkında bir fikrim bile yok. Sadece kalbimin yorulduğunu ve acıdığını hissedebiliyorum. Madem her şey bu kadar kendi halinde olmayı seçiyor; neden hepsi bir arada? Başımı kollarımın arasına almış ve koskoca bir savaşın yaşandığı sokağın ortasında savunmasızca kalmış gibi hissediyorum bu gece. Üzgün olmanın ne demek olduğundan haberdar olduğumu daha iyi anladım.